Geschiedenis
De geschiedenis van Dr. Martens schoenen is een fascinerend verhaal van innovatie, cultureel symbolisme en mode-iconen. Het begint in het Duitsland van de jaren 1940, waar Dr. Klaus Märtens, een Duitse legerarts, na een blessure tijdens het skiën behoefte had aan comfortabeler schoeisel. Hij vond een nieuwe soort zool uit, gemaakt van zacht rubber met luchtkussens, die veel demping bood. Samen met zijn vriend, Dr. Herbert Funck, begon Märtens in 1947 met de productie van deze schoenen. Aanvankelijk werden ze vooral populair bij oudere vrouwen vanwege hun comfort en praktische ontwerp.
De grote doorbraak kwam in 1960, toen het Britse schoenenbedrijf R. Griggs Group de rechten verwierf om de schoenen te produceren en te verkopen. Het bedrijf angliciseerde de naam naar "Dr. Martens," gaf de schoenen hun kenmerkende gele stiknaad, een opvallende hieltreklus met "AirWair" en een verbeterd zoolontwerp. Op 1 april 1960 lanceerde Griggs het model "1460," vernoemd naar de datum van introductie. Deze acht-ogen laars zou het meest iconische ontwerp van Dr. Martens worden.
Oorspronkelijk waren de schoenen bedoeld als werkschoenen en werden ze gedragen door arbeiders, postbodes en politieagenten vanwege hun robuustheid en comfort. Maar vanaf de late jaren 1960 kregen Dr. Martens een onverwachte wending: subculturen adopteerden ze als symbool van rebellie en identiteit. Skinheads waren een van de eerste groepen die de schoenen omarmden, maar al snel volgden andere bewegingen zoals punkers, goths en later grunge-muzikanten. Voor veel van deze groepen stonden Dr. Martens symbool voor authenticiteit, onafhankelijkheid en een afwijzing van de mainstream.
In de jaren 1990 beleefde het merk een wereldwijde modeopleving, mede door de populariteit onder artiesten en beroemdheden. Toch zakte de verkoop aan het einde van de jaren 1990 in, waardoor het bedrijf in 2003 gedwongen werd om de productie grotendeels naar Azië te verplaatsen om kosten te besparen. Ironisch genoeg zorgde de heropleving van nostalgische mode in de jaren 2010 voor een nieuwe golf van populariteit, vooral onder jongeren.
Vandaag de dag zijn Dr. Martens een wereldwijde klassieker, gedragen door een breed scala aan mensen, van arbeiders tot high-fashion liefhebbers. Ze blijven een symbool van zelfexpressie, comfort en duurzaamheid, terwijl ze trouw blijven aan hun erfgoed.
De grote doorbraak kwam in 1960, toen het Britse schoenenbedrijf R. Griggs Group de rechten verwierf om de schoenen te produceren en te verkopen. Het bedrijf angliciseerde de naam naar "Dr. Martens," gaf de schoenen hun kenmerkende gele stiknaad, een opvallende hieltreklus met "AirWair" en een verbeterd zoolontwerp. Op 1 april 1960 lanceerde Griggs het model "1460," vernoemd naar de datum van introductie. Deze acht-ogen laars zou het meest iconische ontwerp van Dr. Martens worden.
Oorspronkelijk waren de schoenen bedoeld als werkschoenen en werden ze gedragen door arbeiders, postbodes en politieagenten vanwege hun robuustheid en comfort. Maar vanaf de late jaren 1960 kregen Dr. Martens een onverwachte wending: subculturen adopteerden ze als symbool van rebellie en identiteit. Skinheads waren een van de eerste groepen die de schoenen omarmden, maar al snel volgden andere bewegingen zoals punkers, goths en later grunge-muzikanten. Voor veel van deze groepen stonden Dr. Martens symbool voor authenticiteit, onafhankelijkheid en een afwijzing van de mainstream.
In de jaren 1990 beleefde het merk een wereldwijde modeopleving, mede door de populariteit onder artiesten en beroemdheden. Toch zakte de verkoop aan het einde van de jaren 1990 in, waardoor het bedrijf in 2003 gedwongen werd om de productie grotendeels naar Azië te verplaatsen om kosten te besparen. Ironisch genoeg zorgde de heropleving van nostalgische mode in de jaren 2010 voor een nieuwe golf van populariteit, vooral onder jongeren.
Vandaag de dag zijn Dr. Martens een wereldwijde klassieker, gedragen door een breed scala aan mensen, van arbeiders tot high-fashion liefhebbers. Ze blijven een symbool van zelfexpressie, comfort en duurzaamheid, terwijl ze trouw blijven aan hun erfgoed.